2

a wszystko po to by odrzucić od siebie strach i głód... 

jakie rezultaty? 

Po ok dobie poczułam lekkie ssanie, jeszcze nie śpię, nie czuję obecnośći zła i niepokoju w ciemnościach mojego pokoju... nadszedł chwilowy spokój, który czasami jest przerywany wstydem, gdy podjem coś co należy do współlokatorki. Czuję się jak złodziej, jak kłamca a zarazem istota bezradna wobec swoich słabości.

Marzy mi się paczka papierosów, aby stłumić powoli rosnacy głod, nieznośne ssanie, chęć rzucenia się na jedzenie. 

 

Kłamię mówiac coś o samoakceptacji, mój wzrok mnie oszukuje gdy podoba mi się coś czego tak nienawidzę, Ukochałam swoje wewnętrzne rozdarcie, pogodziłam się z własna bezsilnościa wobec wiedzy na temat zła... zła które i tak sobie robie. 

 

Wiem że jestem idiotka, wiem że nie mam racji, a jednak uważam że ja mam. I gdzie ta logika? Świadomość istnienia obu stron - złej i dobrej, sprawia że żyję jako szaleniec. 

Nawet chcac wytłumaczyć innym na czym polega mój problem, rezygnuję z tego. Nie potrafię przecież nawet samej sobie tego wytłumaczyć...

 

 

... dziś jestem osoba neutralna, ale boje się nadejścia strachu.